Het Nationaal instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) is één van de acht NWO- instituten in Nederland en doet onderzoek naar de structuur en onderlinge krachten van de elementaire bouwstenen van het universum. Om de verbinding tussen fundamenteel en praktijkgericht onderzoek te versterken en innovatie te versnellen, worden samenwerkingen tussen de instituten en hogescholen opgezet. Nikhef heeft de samenwerking gezocht met het Windesheim-lectoraat Kunststoftechnologie in het kader van het internationale KM3NeT project, waarin zij een prominente rol heeft.
In het KM3NeT-project wordt een Neutrino-telescoop ontwikkeld die nauwelijks waarneembare neutrino's, door gebrek aan massa en geladenheid, kan detecteren aan de hand van vrijgekomen UV-licht bij de botsing tussen neutrino en de kern van een watermolecuul. De telescoop zal worden geplaatst in de Middellandse Zee op een diepte van zo'n drie kilometer om het UV-licht zo goed mogelijk te kunnen detecteren. Over een gebied van één km3 worden achtduizend digitale optimische modules verspreid die de gezamenlijke telescoop vormen. Elke module is opgebouwd uit een drukbestendige glazen bol die onder meer bestaat uit 31 photo multiplier tools voor de detectie van het licht. Tussen de photo multiplier tools en het glas is een optische gel aangebracht die reflectie voorkomt en breking van het licht minimaliseert. De ondersteuning van deze elementen in de digitale optische module is in een prototype middels 3D-printtechnieken vervaardigd en voldoet vanuit technisch oogpunt. Productie van achtduizend modules levert met een 3D-printtechnologie echter een hoge kostprijs en te lange levertijd op.
Het lectoraat Kunststoftechnologie onderzoekt of de photo multiplier tools-ondersteuning kan worden gerealiseerd met een alternatieve en meer conventionele productiemethode als spuitgieten in plaats van 3D printen. Dit zal moeten leiden tot een lagere investering en kortere productietijd. De activiteiten van het project omvatten onderzoek naar de spuitgietbaarheid van het geheel, ontwerp van de spuitgietonderdelen en het opstellen van een business case waarin spuitgieten en 3D-printen als productiemethode worden vergeleken en welke aspecten en overwegingen bij een overstap aan bod komen. Het project inclusief vooronderzoek heeft een looptijd van januari 2018 tot en met september 2019 en wordt mede uitgevoerd door studenten.
Partners
