Het onderzoek heeft zich gericht op het ontwikkelen van een lijmprotocol om gecrosslinkt polyethyleen (XLPE) te verlijmen. Dit materiaal is essentieel in onderzeekabels voor offshore windparken, maar vanwege zijn chemische stabiliteit moeilijk te verbinden. Kabelbreuken veroorzaken tot 80% van de verliezen in windmolenparken op zee. Daarom biedt een effectieve verlijmingsmethode potentieel grote voordelen in kostenbesparing en betrouwbaarheid.
Het project doorliep vier fasen: het analyseren van de functionele en technische vereisten van XLPE, literatuuronderzoek naar mogelijke lijmtechnieken, en laboratoriumtests van ontwikkelde verlijmprotocollen. In samenwerking met TKF zijn de vereisten voor een werkbare lijmverbinding vastgesteld. Het onderzoek identificeerde chemische stoffen die het oppervlak van XLPE kunnen activeren, zodat standaardlijmen kunnen hechten. Verschillende verlijmprotocollen zijn ontwikkeld en getest, en er werd een proof of principle bereikt: XLPE kan verlijmd worden met behoud van essentiële eigenschappen.
Hoewel verdere validatie met gespecialiseerde apparatuur nodig is om de elektrische eigenschappen van de lijmverbindingen nauwkeuriger te bepalen, zijn de eerste resultaten veelbelovend. Het doel van het project is grotendeels behaald. Het onderzoek leidde tevens tot bredere toepassingen binnen de industrie, zoals het verlijmen van XLPE-buizen, en versterkte de samenwerking tussen het lectoraat, TKF en studenten.
Een aanvraag voor een Professional Doctorate (PD) om vervolgonderzoek te realiseren is inmiddels goedgekeurd. Het grootste leerpunt is dat het eerder en preciezer vaststellen van de vereisten voor de lijmverbinding de efficiëntie had kunnen verbeteren. Desondanks werd het project binnen de gestelde termijn succesvol afgerond.
